Każdy człowiek w głębi duszy
Jakąś skałę wolno kruszy.
Skała taka wszystkim znana
I problemem nazywana.
Czy on mały, czy też duży
Często więzi ludzkie burzy,
Co tak ważne są na świecie,
Ale o tym przecież wiecie.
Mówiąc tutaj dla ścisłości,
Serce moje ku radości
Krzyczy w rytmie swego bicia,
Nie ma tu nic do ukrycia.
Kiedy problem was dopadnie
Delikatnie czy przesadnie…
Pamiętajcie moi mili,
Że od dzisiaj w każdej chwili…
Kiedy skała dusze zrani
Nie będziecie nigdy sami.
Nasza więź jest niezniszczalna,
Silna, mocna, niebanalna.
Damy radę kruszyć skały
I nie straszne burze, szkwały.
Kiedy razem w nie wkroczymy
Przeciwności zwyciężymy!

 

 

 

Prace Małgosi

 

 

„Ukończyłam Szkołę Artystyczną Top-Art. w Szczecinie pod kierunkiem znanego szczecińskiego malarza profesora Krzysztofa Krzywińskiego. Moimi ulubionymi malarzami są impresjoniści: Vincent Van Gogh oraz Monet. Są oni geniuszami w malarstwie, potrafili uchwycić w pięknych barwach ulotność chwili. Moim wzorem jest też pan prof. Krzywiński, który nauczył mnie malowania techniką olejną na płótnie i stosowania innych technik, między innymi akwareli czy ołówka. Najczęściej maluję kwiaty, martwa naturę i pejzaże. Lubię bawić się kolorami. Nie stosuję czystej bieli czy czerni. Używam ciepłych barw, błękitów, żółci, zieleni, czerwieni i fioletów. W pracach stosuję różne faktury. Często nakładam farbę na farbę aby wyeksponować piękno koloru.”

 

Obrazy

 

 

 

 

Prace Lili

 

 

„Przebywając na II Oddziale Dziennym Centrum Psychiatrycznego SPS ZOZ Zdroje w Szczecinie poznałam pana Marka Wyrąbkiewicza. Jest to terapeuta zajęciowy, który także maluje i rzeźbi. Nauczył mnie sztuki malowania farbą olejną i od tej pory pod jego kierunkiem tworzę jakieś dzieła. Nie są to arcydzieła, ktoś nawet powiedział iż jest to kopiowanie nie malowanie. Źródłem inspiracji są dla mnie zdjęcia znalezione w internecie, tworzę je więc z fotografii a nie z wyobraźni. Są one moją formą wyrażania siebie a także zbliżają mnie do ludzi.”

 

Obrazy

 

Miniatury – kwiaty

 

 

Prace Damiana

 

 

Damian Waligóra posiada największą indywidualną kolekcję puzzli w Polsce. Dała mu ona  w październiku 2015 roku  Certyfikat Polskiego Biura Rekordów Guinnessa. Swoje obrazy z puzzli prezentuje na licznych wystawach w Polsce.

A oto co pani Wioleta powiedziała o swoim bracie na jednym z wernisaży:

Witam Państwa na wernisażu Damiana Waligóry.

Damian chciałby przedstawić część swojej kolekcji obrazów ułożonych z puzzli, które układa i kolekcjonuje od 2009 roku. Pierwszym obrazek, który ułożył było podarowane mu przez rodziców Safari, składające się z 2000 kawałków. Tu chcę zacytować słowa artysty:

„Jak zacząłem je układać to szybko się zniechęciłem, bo był to dla mnie bardzo trudny obrazek. Jak na początek. Natomiast po jakimś czasie ponownie wróciłem do jego układania i od tego momentu szło mi coraz lepiej. Z czasem dostawałem w prezencie lub kupowałem kolejne pudełka puzzli i je układam jak mam tylko chęć.” – mówi Damian. Dodaje również, że:

„W domu nikt mi nie pomaga układać, bo nie potrafią i nie mają tyle cierpliwości, żeby odpowiednio składać elementy. Dlatego układam je sam, indywidualnie.” – dodaje Damian.

Obecnie kolekcja Damiana regularnie powiększa się o nowe zestawy, które kupuje sam lub otrzymuje w prezencie. W jego kolekcji znajduje się aż 149 zestawów, które dały mu Certyfikat Biura Rekordów w Polskim Guinnessie.

Aby stały się trwałe oprawia je w przepiękne ramy i szkło.

Posiada w swojej kolekcji puzzle tzw. Stojące 3D z różnego materiału, np. piankowe, plastikowe, drewniane. W kształcie budynków i budowli, zwierząt lub bajkowe, np. Spiderman, czy w kształcie płyty np. Beatlesów. Takie puzzle można postawić na półce, biurku. A piankowe służą dzieciom np. do kąpieli.

Puzzle układa ponieważ jest osobą niepełnosprawną. Nie spędza czasu przed ekranem komputera.

Kiedy nie układa puzzli to Damian zajmuje się malowaniem na kamieniach, wyszywaniem obrazów na kawałkach papieru, ceramiką i artystyczną biżuterią.

Od dziecka interesował się różnymi konkursami plastycznymi, z których był bardzo zadowolony. Konkursy odbywały się w całej Polsce.

Teraz organizuje wystawy, żeby pokazać osobom zdrowym i niepełnosprawnym, że w życiu można mieć swój cel i pasję. Bo przecież każdy z nas ma coś pięknego do zaoferowania drugiemu człowiekowi.

Życzymy Damianowi dalszych sukcesów w rozwijaniu własnej drogi twórczej i realizacji swojej pasji.

Członkowie Stowarzyszenia „Więź” przyłączają się do życzeń siostry.

 

Obrazy

 

 

Prace Klaudyny

 

 

 

 

 

Prace Ewy

 

 

Obrazy

 

 

 

 

Prace wykonane przez członków Stowarzyszenia

 

 

 

 

Koncert Maćka

 

Przedstawiamy dwa utwory spośród bogatego repertuaru naszego kolegi Macieja. Utwory te zagrał i zaśpiewał na swoim przyjęciu urodzinowym w lipcu 2013 roku.

 

 

 

 

Wiersze Joli

 

Tu odzyskuję wiarę w swe siły,
Tu ból jest mniejszy,
Sens życia ważniejszy.
Tu jestem cząstką tego świata.
Co czuję?
Bo dla mnie
Ważna jest księga życia,
Nauka bez końca,
Wędrówka do słońca.
Chcesz iść ze mną?

 

„Otwarte drzwi”

Czy aby na pewno?
Przyjdę i sprawdzę,
Włożę sukienkę zwiewną.
Dość mam kłamania,
W ostatnich rzędach w cieniu chowania.
Dość silnej, przebojowej bestii udawania.
Ja chcę żyć!
Chcę zaistnieć, sobą być!
Nie bać się prosić o trochę czułości,
O szczerą oznakę ludzkiej miłości.
Potrzebuję poczucia akceptacji,
Przyznasz mi przechodniu choć trochę racji?

 

 

Tak mało trzeba; by uwierzyć
W opiekę nieba.
      Tak łatwo poddać się zwątpieniu,
Pognębić siebie w przygnębieniu.
Łatwo zawyrokować.
Jeszcze nie skazany już
               Osądzony.
Bez matek, ojców,
   Brak męża – żony.
Jeszcze nie emeryt – już życiem
               Zmęczony.
Oto jest człowiek
               Osamotniony.
Tak mało trzeba:
      Czasem uśmiechu,
Pół kromki chleba,
      By być szczęśliwym,
Być blisko nieba.

 

Ten wiersz dedykuję panom: Edziowi, Jarkowi, Grzesiowi, obu Przemkom, Arturowi, Piotrusiowi.

Rozkład dnia, codziennego życia mgła.
Każdy w niej swej drogi szuka.
Swego serca nie oszuka:
– jeden lubi sam być;
Sam dla siebie tylko żyć.
Są na świecie też i tacy,
      Ci, którym samotność jak koszmar się śni.
Czarodzieje, egzemplarze;
      O tych ludziach ciągle marzę,
Że żyć wśród nich mi się zdarzy.
      Ciepłe oczy;
Wielka dusza i dobro wspólne
      Ich porusza.
I choć czasem przed gwarem,
      Zgiełkiem się chowają,
Zawsze do nas powracają.
Oby te chwile wiecznie trwały.
By ich osoby, swą obecnością, sił
I nadziei nam dodawały.

 

 

 

Wiersze Mariusza

 

„Ja w Więzi – czyli moje 2 lata”

 

Gdy do Więzi wstępowałem To się po sobie nie spodziewałem Że zajdzie u mnie taka zmiana Prawdziwa i nieoczekiwana.   Zmiana mojego charakteru Wszystko się odwróciło nabrało nowego poweru. Poweru przyszłości i teraźniejszości I pokonywania własnych słabości, Ustąpienia z czasem moich złości. A także lęków i własnych ułomności.   Bo gdy przyszła remisja choroby Poczułem się jakby to były piękne przygody. Smaczne jak leśne słodkie jagody.   Przygody rzecz jasna bardzo pozytywne. No a przy tym bardzo ciekawe i efektywne. Przełamałem się wreszcie w stosunku do ludzi. Ta radość wydaje się nic jej nie ostudzi Już nie boje się rozmawiać wśród wielu ludzi. Teraz gdy mówię mój humor się budzi. Budzi niczym zegarynka   Albo ładna pogodynka. Mój humorek ciągle super Jak zmoczony kaczki kuper.   Już 2 lata w Więzi jestem Więc przekażę coś tym gestem Gestem mojej satysfakcji No i wielkiej aspiracji. A ten gest to it’s ok. Wszystko dobrze jest fair-play.   Z nadziejami, radościami Przebyłem tą drogę z sukcesami Wierzę w siebie razem z Wami.   Wierzę w przyszłość, wierzę w ludzi Moją duszę nic nie zbrudzi !   Wiem że latka uciekają Jednak nowe przybiegają Z czasem wiec dojrzałość dają I od reszty nie odstają.   Wiem, że blisko jest calutka W 2016 okrąglutka, Moja 30-tka nowiutka !

W styczniu siódmego się urodziłem. Pod szczęśliwą gwiazdą się więc zrodziłem, Chociaż nie zostałem królem Jednak nie mówię o tym z wielkim bólem.   Cieszę się z życia Choć nie mam zbytnio siły przebicia. To jednak wznoszę za swoje lata Bo los mi na dzisiaj figla nie płata. Toast i sto lat za nowy swój wiek No bo niedługo ja ten skromny człowiek – kończę 28 już wiek.   Wiem, że jestem jeszcze młody Lecz choroba doświadczyła mi złe przygody Rzucając pod nogi ciężkie kłody. Jednak ja się nie poddałem I chorobę pokonałem. Biorę regularnie leki Różne, z lekarskiej apteki.   Teraz żyję już bez żalu, smutków, chorób, Jak na balu. Miałem także lęki, głosy,urojenia – myśli niedobre od niechcenia. Dzisiaj im mówię do widzenia ! Tańczyć chce mi się z radości Że z choroby są dziś ości! Chciałbym kiedyś już w przyszłości Mieć więcej w sobie dobrej radości. Założyć rodzinę, Mieć fajną dziewczynę, Mieć dobra pracę, Wysoka placę. To takie skromniutkie Me marzenia malutkie.   A na codzien teraz Szczęścia doznaję Bo przyjaciółkę najlepszą po chorobie poznaję, Którą do dzisiaj bardzo lubię.   Na obozie ja poznałem I się do niej przywiązałem. Ma swój talent artystyczny i charakter fantastyczny.   No a w Więzi po 2 latach Czuję się jak bym był na szczycie świata !   Ogromnie cieszy mnie także Że się czuję dobrze – „a jakże”   I chcę dalej w Więzi być No i z Wami dobrze żyć !

 

Mariusz K. – członek Więzi od 2011 r. (list./gr) – wiersz napisany : 5.12.2013

 

„Nasza Więź”

W naszej „Więzi” jest wesoło
Sympatycznych ludzi pełno wkoło
Każdy wspiera się jak może
Daj nam zdrowia dobry Boże!

 

 

Każdy miły jest dla siebie
Czuje się jak w siódmym niebie;

 

Miło zawsze czas spędzamy
W różne gry czasami gramy
Rozrywkę przy tym świetną mamy
A niekiedy nawet na karaoke śpiewamy!

 

Na przerwach dużo jest śmiania,
A na zajęciach dużo gadania!
Kilka rodzajów zajęć po 2 godziny mamy,
Z których chętnie korzystamy!

 

Oto i one – niezastąpione:

 

1.Muzykoterapia – czyli relaksacyjna terapia muzyczna – która jest wręcz dla naszej duszy i ciała bardzo niebotyczna. To muzyka odprężająca, uspokajająca i dobrze rozluźniająca.
2. J. angielski – poziom początkujący i zaawansowany – język przez nas lubiany i dobrze przyswajany.
3.Terapia indywidualna i grupowa – dzięki niej możesz odmienić swoje życie i siebie zupełnie od nowa!

4.Spotkania Klubowe – które są dla nas niezwykle rozrywkowe; prowadzą je studentki – wolontariuszki – piękne jak wiosenne kwiatuszki. Z nimi gramy w różne gry, i się świetnie przy tym bawimy!
5. Treningi pamięci – pozostajemy w tych ćwiczeniach mocno nieugięci.
6.Kultura – gdzie czytana jest przez prowadzącego Np. jakaś ciekawa literatura:)
Mamy jeszcze Psychoedukację
Tak, że w „Więzi” w każdym tygodniu są same atrakcje!

 

Fajne tutaj są te terapeutyczne zajęcia
Bo są dla naszej duszy pozytywnie zbawienne jak
Magiczne zaklęcia.

 

Bardzo nam się podobają
I nas tutaj przyciągają.

 

Chętnie na nie przychodzimy
Pozytywne cechy w nich widzimy

 

Wcale tu się nie nudzimy
Radość życia swą budzimy.

 

Od Poniedziałku do Piątku
Chodzimy, więc do „Więzi” bez żadnego wyjątku!

 

Wszystko zawsze jest w porządku
Kiedy czysto w każdym kątku.
Dyżurni o to juz zadbają
I bałagan posprzątają.

 

A nasza Pani Prezes Mariola Kochana
Jest w swoich czynach przez nas uwielbiana.

 

Także cały Zarząd bardzo się stara
By każdy z nas miał rozrywek co niemiara.

 

TAK, WIĘC BARDZO SIĘ CIESZYMY, ŻE DO „WIĘZI” NALEŻYMY !!!

Wiersz napisany:20.05.2014 R.
Autor wiersza: członek Stowarzyszenia Rodzin i Przyjaciół Osób Mniejszych Szans „Więź” – Mariusz K.

 

Więcej wierszy Mariusza można przeczytać na jego blogu poezjamariuszak.blogspot.com/